Er is een bekend spreekwoord in Japan dat als volgt gaat: je bent gek als je de Fuji berg niet beklimt, maar je bent een gek als je de Fuji berg (Fuji-san genaamd in het Japans) twee keer beklimt. Ik had de berg alleen vanuit de verte gezien dus na 8 maanden werd het tijd om eens een poging te wagen. In de zomervakantie zijn de neven met ouders al omhoog geweest en die vonden het het top tocht...Dus samen met een andere Nederlandse expat, Karst Boonstra, hebben we begin deze zomer een plan gesmeed hoe de tocht te gaan doen. Het seizoen om te berg de beklimmen behelst maar iets meer dan twee maanden en in deze periode willen er zo'n 300.000 mensen de berg op, over een van de 4 paden. Wij hebben er voor gekozen na de schoolvakantie en in de laatste dagen van een mogelijke beklimming te gaan, te starten op een vrijdag en een minder toeristische route te nemen: het Subashiri-trail. Afgelopen vrijdag was het dan zover, na een reis van 2.5 uur met openbaar vervoer vanuit Tokyo konden we beginnen aan de toch op het Subashiri 5th station op zo'n 2000 meter hoogte. Dus nog zo'n 1750 meter te gaan....Het weer was perfect en de eerste uren zijn we maar een paar mensen tegengekomen. Vanaf het moment dat we de bovengrens gepasseerd hadden, werden we ook getrakteerd op een onbewolkt uitzicht op de top, dus we wisten waar we naar toe moesten....Onderweg passeer je verschillende stations alwaar je kunt uitrusten, wat kunt eten en drinken etc. Wij hadden een overnachtingsplek geregeld in de laatste hut voor de top op het 8.5e station. Daar kwamen we om een uur of 4 al aan dus lekker veel tijd om wat te eten, drinken, rusten en om 7.30 onder de wol te gaan, wel samen met je buurman, want je had een slaapplek van 40cm breed in een soort giga stapelbed en een deken dat je moest delen met je buurman. Trouwens, er was natuurlijk ook geen plek om je te wassen of zo, dus het was een lekkere boel met z'n 150-en in een hut...
Maar goed, om 2 uur s'nachts werden we gewekt door mede beklimmers, en om 3 uur zijn we met hoofdlamp op en goed ingepakt tegen de kou aan de laatste etappe begonnen. Nu pas hadden we door dat er echt heel veel mensen naar boven wilden, want het werd een anderhalf uur voetje aan voetje omhoog schuifelen, wat trouwens wel goed was ivm hoogteziekte. Maar eenmaal boven werd rond een uur of 5 de tocht wel beloond met een super zonsopgang (Hinode genaamd in het Japans) ! Wat een mooi gezicht! De temperatuur schommelde rond een graad of 5 maar er stond wel een stevig windje, maar dat weerhield ons niet ervan om nog een tochtje van een uur rond de krater te maken en de echte top te bezoeken. We waren dus een paar seconden de hoogste mensen in Japan! Na deze kratertocht zijn we de afdaling ingegaan en dat gaat via een andere route, namelijk een soort grind/gruis/zand route die vrij steil naar beneden gaat waardoor je lange sprongen kunt maken....in twee uur en een kwartier waren we weer beneden, inclusief mizo-soepje onderweg...ging echt snel....en weer alles in top weer...Het was echt een top ervaring, maar we hebben het met de omstandigheden wel relatief makkelijk gehad want we hebben verhalen gehoord.... Maar een tweede keer...?
voor de tocht bij het 5th station...
onderweg kun je je wandelstok bij elke hut laten bestempelen als souvenir
onderweg hadden we de top steeds in zicht
bij een rustplek boven de wolken....hemels
onze slaapplek en die van 148 anderen....
bij de top van de fuji aan de kraterrand even 2 bewijsstukken vergaard.
en hier deden we het voor
dit is om 4.30 wanneer wij op de top stonden met top view op de zonsopgang die eraan zat te komen en je zag een sliert van hoofdlampen van mensen die nog de top moesten bereiken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten