Hiratsuka Marathon

Ook in Tokyo, blijf ik lekker hardlopen. Tenslotte heb ik nu daar meer tijd dan ooit voor. In de zomer was het te heet om buiten te lopen maar de koelere seizoen zit er weer aan te komen...Dus was het ook tijd voor een wedstrijd! Een dame uit het team van Charlotte is een fanatiek hardloopster en ze nodigde mij uit om deel te nemen aan de 24uurs race van Hiratsuka, een stadje op een uur van Tokyo. Dat hoef je natuurlijk geen twee keer te zeggen en afgelopen zondagochtend zat ik dan ook in de trein naar dit event. Ik maakte deel uit van een estafette team van 8 personen dat op zaterdagmiddag was begonnen en zou eindigen op zondagmiddag. Er was zelfs een heus tentenkamp gebouwd om de 24 uur door te komen als je niet liep! Mijn duty begon om 8.30 s'morgen dus na een vroege start van de dag kon ik dan om half negen, als enige buitenlander in het totale event, het 'lint' overnemen van mijn voorloper...Het waren rondjes van 1.7 kilometer rondom een park dus best comfortabel zonder al te veel hoogteverschillen. Het eerste uur zat er na 11.9 kilometer (7 rondjes) op dus dat ging best lekker. Daarna een pauze van anderhalf uur en dan nog een half uur lopen. Dat half uurtje werden 4 rondjes (6.8km, even serieus gas gegeven) en daarna even wachten tot de 24 uur erop zaten...Trouwens er waren ook individuen die de 24 uur alleen deden.....ongelofelijk! Ook was er naast het lopen een lunch geregeld door de organisatie, een zogenaamde Nagashi somen. Dat is dat je een kommetje soep krijgt en een setje chopsticks waarna je met de z'n 20-en de noodles moet vissen uit een bamboe noodle glijbaan...apart maar wel leuk! Als enige buitenlanders kon ik rekenen op wat verbaasde blikken bij dit event!

Alarmfase 1

In de afgelopen 12 maanden zijn er 677 aardbevingen met een kracht van 1.5 of meer geweest in Japan. Ook wij voelen er regelmatig een en meestal is dat er dan een van 2.5-3 of de schaal van Richter. Wij hebben ons huis dan ook zo ingericht dat er bij een echt grote aardbeving er geen gevaar is voor ons gezin. Zo staan er weinig losse spullen rond, en staat alles in kastjes,  staat er niets rondom deuren en uitgangen. Staan de boekenkasten bij de kids niet naar het bed gericht etc. etc. Ook hebben we altijd een noodvoorraad om de eerste drie dagen zonder gas/water/elektriciteit en boodschappen door te komen. Maar om helemaal goed voorbereid te zijn hield het gebouw afgelopen zaterdag een emergency drill. Er werd nagespeeld dat we als gevolg van een brand, het gebouw moesten verlaten en we kregen nog eens alle procedures te horen. Ook hadden ze een rooktent ingericht om te laten ervaren wat het is om door dichte rook te lopen.... Na afloop had nog Casper de meeste vragen....

 met de trap omlaag.....

 in de lobby een rampen-college....

 en de rooktent...

SchoolTime!

De school is weer een aantal weken aan de gang en de eerste ouder activiteiten zijn weer georganiseerd. Zo hebben we al diverse presentaties gehad onder andere over leerdoelstellingen per grade, over een nieuwe rekenmethode, over individuele leerling doelstellingen etc etc. Ook hebben we al een avond gehad waar we onder het genot van een glaasje wijn en een hapje kennis konden maken met de andere ouders in Caroline haar klas en met de twee juffen van Caroline. En ik ben inmiddels weer druk bezig met de PTA en vooral met de organisatie van het Winterfest. Dat is een fundraising event op 3 december waar er fanalen wordt georganiseerd voor de ouders en kinderen. Vorig jaar waren er zo'n 3000 man en verder er vele tienduizenden euro's opgehaald voor de school....dus de lat ligt hoog! Hieronder wat impressies van de laatste weken:

Oranje Boven!

Voor Nederlanders die in de wijde omgeving van Tokyo wonen, is er de Nederlandse Kanto Kring. Dit is een vereniging die een paar keer per jaar iets organiseert voor de Nederlandse gemeenschap. Natuurlijk is er het Nederlandse feest rondom Koningsdag en in het najaar is er een Vrijmarkt op het ambassade terrein. De ambassade bevindt zich onder de rook van de Tokyo Tower op een terrein waar zich ook de residentie van de ambassadeur bevindt. Al met al een enorm privé terrein met kantoren, appartementen, park, zwembad etc. midden in Tokyo goed afgeschermd door hekken en niet Nederlands sprekende beveiligers. Mocht Nederland dit ooit willen verkopen dan zijn we denk ik van onze staatsschuld af...
Maar goed, vorige week hadden we dus een leuke vrijmarkt waar vooral kids hun oude speelgoed verkochten. Onder een stralend zonnetje kochten Casper en Caroline meer dan ze verkochten, dus dat deden dan dan weer goed! Daarnaast konden we ook Nederlandse pannenkoeken eten, oud Hollandse spelletjes doen en socializen met de andere aanwezige Nederlanders (+/- 60).....Het kleurde allemaal weer lekker oranje daar....

 de ambassade-kantoren

de ambassadeurswoning

Another day at the pool

Zoals jullie weten zijn we lid van de Tokyo American Club en afgelopen weekend werd er voor de jeugd een zogenaamd PoolFest georganiseerd. Een vijftigtal kids waaronder Casper en Caroline konden zich uitleven op opblaasbare speeltoestellen in het water. Ze vonden het super!

Uitnodiging

Voor geïnteresseerden: ik organiseer een borrel op onze rooftop garden voor de bewoners van ons appartementencomplex. Er zijn een aantal families vertrokken en ook zijn er nieuwe families bij gekomen, dus een mooi moment voor een borrel....Mocht je toevallig in de buurt zijn, dan hoor ik het wel...

Fuji-San-Der

Er is een bekend spreekwoord in Japan dat als volgt gaat: je bent gek als je de Fuji berg niet beklimt, maar je bent een gek als je de Fuji berg (Fuji-san genaamd in het Japans) twee keer beklimt. Ik had de berg alleen vanuit de verte gezien dus na 8 maanden werd het tijd om eens een poging te wagen. In de zomervakantie zijn de neven met ouders al omhoog geweest en die vonden het het top tocht...Dus samen met een andere Nederlandse expat, Karst Boonstra, hebben we begin deze zomer een plan gesmeed hoe de tocht te gaan doen. Het seizoen om te berg de beklimmen behelst maar iets meer dan twee maanden en in deze periode willen er zo'n 300.000 mensen de berg op, over een van de 4 paden.  Wij hebben er voor gekozen na de schoolvakantie en in de laatste dagen van een mogelijke beklimming te gaan, te starten op een vrijdag en een minder toeristische route te nemen: het Subashiri-trail. Afgelopen vrijdag was het dan zover, na een reis van 2.5 uur met openbaar vervoer vanuit Tokyo konden we beginnen aan de toch op het Subashiri 5th station op zo'n 2000 meter hoogte. Dus nog zo'n 1750 meter te gaan....Het weer was perfect en de eerste uren zijn we maar een paar mensen tegengekomen. Vanaf het moment dat we de bovengrens gepasseerd hadden, werden we ook getrakteerd op een onbewolkt uitzicht op de top, dus we wisten waar we naar toe moesten....Onderweg passeer je verschillende stations alwaar je kunt uitrusten, wat kunt eten en drinken etc. Wij hadden een overnachtingsplek geregeld in de laatste hut voor de top op het 8.5e station. Daar kwamen we om een uur of 4 al aan dus lekker veel tijd om wat te eten, drinken, rusten en om 7.30 onder de wol te gaan, wel samen met je buurman, want je had een slaapplek van 40cm breed in een soort giga stapelbed en een deken dat je moest delen met je buurman. Trouwens, er was natuurlijk ook geen plek om je te wassen of zo, dus het was een lekkere boel met z'n 150-en in een hut...
Maar goed, om 2 uur s'nachts werden we gewekt door mede beklimmers, en om 3 uur zijn we met hoofdlamp op en goed ingepakt tegen de kou aan de laatste etappe begonnen. Nu pas hadden we door dat er echt heel veel mensen naar boven wilden, want het werd een anderhalf uur voetje aan voetje omhoog schuifelen, wat trouwens wel goed was ivm hoogteziekte. Maar eenmaal boven werd rond een uur of 5 de tocht wel beloond met een super zonsopgang (Hinode genaamd in het Japans) ! Wat een mooi gezicht! De temperatuur schommelde rond een graad of 5 maar er stond wel een stevig windje, maar dat weerhield ons niet ervan om nog een tochtje van een uur rond de krater te maken en de echte top te bezoeken. We waren dus een paar seconden de hoogste mensen in Japan! Na deze kratertocht zijn we de afdaling ingegaan en dat gaat via een andere route, namelijk een soort grind/gruis/zand route die vrij steil naar beneden gaat waardoor je lange sprongen kunt maken....in twee uur en een kwartier waren we weer beneden, inclusief mizo-soepje onderweg...ging echt snel....en weer alles in top weer...Het was echt een top ervaring, maar we hebben het met de omstandigheden wel relatief makkelijk gehad want we hebben verhalen gehoord.... Maar een tweede keer...?

voor de tocht bij het 5th station...

 onderweg kun je je wandelstok bij elke hut laten bestempelen als souvenir

 onderweg hadden we de top steeds in zicht

 bij een rustplek boven de wolken....hemels

 onze slaapplek en die van 148 anderen....

 bij de top van de fuji aan de kraterrand even 2 bewijsstukken vergaard.

 en hier deden we het voor

dit is om 4.30 wanneer wij op de top stonden met top view op de zonsopgang die eraan zat te komen en je zag een sliert van hoofdlampen van mensen die nog de top moesten bereiken